Palliatieve thuiszorg: Samen anticiperen bij palliatieve zorg

Goede samenwerking met de wijkverpleging bij de begeleiding van een terminale patiënt is niet meer vanzelfsprekend. Thuiszorg is steeds meer versnipperd en een overdracht aan de huisartsenpost ontbreekt vaak. In PaTz-groepen werken huisartsen met wijkverpleegkundigen en consulenten samen aan de verbetering van palliatieve thuiszorg. ‘Door samen te anticiperen, kun je meer en voel je je veel meer bekwaam.’

Thuis bij een terminale patiënt tijdens een dienst voor de huisartsenpost. De patiënt lijdt aan meerdere ziektes, heeft pijn en wil naar het ziekenhuis. Van afspraken met de eigen huisarts – laat staan een zorgplan – is niets bekend. Het lijkt je als dienstdoend huisarts geen goede zaak deze patiënt in te sturen, maar ze wil per se. Wat te doen? “Uiteindelijk heb ik haar toch maar ingestuurd”, vertelt huisarts Mirjam Meijer uit Nijmegen, die het voorbeeld aandraagt. “Een week later overleed ze.” Geen bevredigende gang van zaken rond een sterfbed, maar wel iets dat bij diensten op de huisartsenpost vaker voorkomt. De laatste jaren gaat het anders, stelt Meijer tevreden vast. Ze maakt deel uit van een PaTzgroep in Nijmegen, een overlegorgaan voor palliatieve zorg. De groep bestaat uit vijf huisartsen, vijf wijkverpleegkundigen en een consulent palliatieve zorg. Ze zien elkaar eens in de twee maanden en bespreken dan patiënten met een levensverwachting van minder dan een jaar. De groep waarvan Meijer deel uitmaakt, bestaat nu zo’n 2,5 jaar. “Ik was kringbestuurder binnen de LHV en zat al in een netwerk voor palliatieve zorg toen de vraag kwam of we een PaTz-groep wilden oprichten. Omdat ik vond dat ik als bestuurder toch ook een voorbeeldfunctie had, zijn we daarmee aan de slag gegaan.”