De wakkere dokter

Samen zijn huisartsen, dokterend op een manier die bij hen past, 75 jaar verenigd in de LHV. In december vieren we dat met een serie huisartsencolumns geïnspireerd door de illustraties van Aad Goudappel. In deze aflevering: Coen Albers over ‘de wakkere dokter’.

De wakkere dokter

‘En hoe heb je geslapen, na gisteren?’, vraagt Margriet, opgewekt als altijd. ‘Ik was vroeg wakker, zoals zo vaak. Maar tot dan sliep ik prima, dank je’, zegt Koos. De hagro is bijeen voor een tweedaagse. Dit keer in een huis aan zee, om zo ook onze horizon te verbreden.

Het is een grijze ochtend en de wind is nog niet gaan liggen. De groep zit binnen rond een ovalen tafel. Het thema vanmorgen is ‘de wakkere dokter’.

Sigrid begint. ‘Wat is dat volgens jullie, een wakkere dokter’?

Koos kijkt vragend de kring rond. ‘Zal ik dan maar beginnen? Volgens mij is het simpel. Een dokter die niet moe is. Dat is precies waarom ik geen nachtdiensten meer doe, daar zoek ik waarnemers voor. Anders hou ik het niet meer vol’.

‘Makkelijk praten, jij bent 60 plus en misschien al binnen. Ik ben zo’n waarnemer. Ik ben nog bezig mijn weg te zoeken in het duister. Soms letterlijk als ik weer eens een nachtdienst doe. Maar eigenlijk zou ik jouw generatie willen wakker schudden, Koos’, zegt Fatima, terwijl ze haar donkere krullen achterover gooit.

Sigrid knikt begrijpend, ‘wie wil hier wat op zeggen?’

Het is even stil. Dan neemt Margriet het woord. ‘Als opleider sta ik met één been in de toekomst terwijl ik ook al een beetje kan terugkijken. Als wij de uitgangspunten van  de Woudschoten 2.0 conferentie voor een toekomstbestendige huisartsenzorg willen waarmaken, dan zal er iets moeten veranderen. Vroeger is voorbij. Wij willen toch persoonsgerichte, continue en integrale huisartsenzorg blijven leveren? Dat kan alleen als wij dat met elkaar doen. Wij moeten onze krachten bundelen. Als wij in deeltijd willen kunnen werken moeten we dingen samen delen. Dan hoeven we ook niet meer allemaal álles zelf te doen. Als iedereen doet waar hij goed in is, dan ben je samen meer.’

‘Wat schiet ik daar dan mee op? , vraagt Koos.

‘Dat hoeft niet moeilijk te zijn’, weet Fatima. Voeg je praktijk samen met een andere, dan kun jij een stapje terug doen, ook met je diensten. Dan is de continuïteit van je praktijk geen punt meer, als je ooit stopt. En wie weet sta je uitgeruster op, ook op je vrije dagen.’

Dan roept Sigrid: ‘Tijd is geld, vrije tijd ook. Dat mag iets kosten toch? Kom jongens, de zon is gekomen, zullen we buiten verder praten? En let op, geen hakken, er is zand…’

Koos moet even lachen en staat als eerste op.

Auteur: Coen Albers, huisarts