Ambassadeursblog: Touwtje trekken

In een reeks blogs vertelt Midden-Nederland ambassadeur Marie Annet Vollebregt meer over de start van haar nulpraktijk en andere zaken.

Praktijkdashboard

Patiëntenpopulatie: 501

Touwtje trekken

Het is zaterdagochtend 28 september 2024, de mist trekt langzaam op en de eerste zonnestralen vallen op mijn keukentafel. Ik klap mijn laptop open en log in op de financiële module van mijn huisartsen informatiesysteem. Met 1 oktober in zicht is het tijd om de patiëntenadministratie te controleren. Op 1 oktober kan ik namelijk per ingeschreven patiënt het kwartaaltarief declareren bij de zorgverzekeraar, een belangrijke inkomstenbron voor onze huisartsenpraktijk.  Ik druk op de knop en het wieltje begint te draaien, dit gaat wel even duren. Ik besluit een kopje koffie te pakken, warme opgeschuimde melk vloeit in mijn kopje. Met de koffie in mijn hand en een glimlach op mijn gezicht neem ik weer plaats achter mijn laptop. Die lach verdwijnt snel van mijn gezicht als ik de groeiende lijst met namen zie.  Er verschijnen 33, van in totaal 450, patiënten waarvan ik dacht dat ze ingeschreven stonden in mijn praktijk of staan ze dat nu toch niet?

ION aanmelding

Hoe gaat dit in zijn werk? Op het moment dat een patiënt zich inschrijft bij een nieuwe huisarts wordt die patiënt met één druk op de knop aangemeld in de inschrijving op naam (ION) database. De patiënt is direct uitgeschreven bij de oude huisarts. Deze database werd ooit in het leven geroepen om het declaratieverkeer tussen de huisartsen en de zorgverzekeraar te vergemakkelijken en de administratieve lasten zo laag mogelijk te houden. Na aanmelding volgt er een automatisch een bericht naar de oude huisarts waarin deze wordt verzocht het medische dossier over te dragen. Op deze wijze is het dus duidelijk waar een patiënt is ingeschreven, welke huisarts de zorg levert en waar de medische dossiers worden beheerd. En dus ook welke huisarts recht heeft op het inschrijftarief dat ieder kwartaal door de zorgverzekeraar wordt uitgekeerd.

Lek

Een mooi systeem maar waterdicht is het niet want de inschrijfknop blijft ook na uitschrijving inzetbaar, weliswaar met een afkoelperiode van 24 uur maar daarna kan de oude huisarts de patiënt weer ‘terugtrekken’. En zo kun je dus verzanden in een spelletje touwtje trekken of eigenlijk patiëntje trekken. Alle 33 patiënten op de lijst hebben in de afgelopen maanden een inschrijfformulier bij ons ingeleverd, hun dossier is door de oude huisarts naar ons doorgestuurd en sommigen hebben inmiddels ook zorg van ons ontvangen. Toch heeft bij ieder van deze patiënten de oude huisarts met een simpele druk op de inschrijfknop de patiënt weer bij zich ingeschreven. Omdat ze simpelweg hun administratie niet op orde hebben? Omdat de oude huisarts nog in de veronderstelling is dat de patiënt mondeling of schriftelijk zijn of haar uitschrijving dient te bevestigen (wat toch echt niet meer nodig is)? Of, uitgaande van kwade inborst, omdat dit toch de kans biedt om inschrijftarieven te ontvangen zonder dat je er iets voor hoeft te doen?  Niet erg collegiaal als je bedenkt dat je wel dienstverlenende collega nu geen aanspraak kan maken op de inschrijftarieven die hem of haar wel toekomen.

Moment van reflectie

Het systeem komt dus aan op eerlijkheid maar ook zeker een goede administratie is van belang. Gemiddeld gezien geen probleem in huisartsenland maar voor de enkeling die hier toch meer moeite mee lijkt te hebben zou een inschrijfknop zonder simpele ‘touwtje trek’ mogelijkheid met een moment van gedwongen reflectie een betere optie zijn.