Gezamenlijke aanpak om tekorten extramurale artsen op te lossen

Besteed in de geneeskundeopleiding meer aandacht aan het werken in de eerste lijn en de sociale geneeskunde, maak het vak van artsen buiten het ziekenhuis aantrekkelijker door meer doorgroeimogelijkheden mogelijk te maken en stimuleer dat artsen in de media niet altijd worden neergezet als de dokter met de witte jas uit het ziekenhuis. Dat zijn enkele voorbeelden van de Actieplannen Meer Extramurale artsen, dat deze week is verschenen.

Ruim de helft van de artsen werkt buiten het ziekenhuis, extramuraal. Dit zijn bijvoorbeeld verslavingsartsen, huisartsen, artsen verstandelijk gehandicapten, specialisten ouderengeneeskunde, bedrijfsartsen, verzekeringsartsen en artsen Maatschappij + Gezondheid. Zij zijn niet alleen belangrijk voor de volksgezondheid, zorg en arbeidsparticipatie in Nederland, maar maken ook de beweging mogelijk naar meer preventie, zorg in de thuissituatie en het terugdringen van sociaaleconomische gezondheidsverschillen.

Binnen verschillende extramurale vakgebieden zijn nu al tekorten aan artsen en de verwachting is dat deze tekorten in de toekomst zullen toenemen, als er niets verandert.

Menno Reijneveld, voorzitter van de werkgroep Meer extramurale artsen: “Er zijn nu al mensen die geen huisarts kunnen vinden, bij het UWV zijn wachtlijsten door tekorten aan verzekeringsartsen en voor toekomstbestendige ouderenzorg hebben we veel meer specialisten ouderengeneeskunde nodig.”

Actieplan

Dit probleem is al langer bekend en er zijn al diverse acties ondernomen, maar vaak vanuit één vakgebied. Met de Actieplannen Meer Extramurale Artsen werken alle kernspelers uit het extramurale veld samen aan een gerichte aanpak om deze dreigende tekorten aan te pakken.

In opdracht van de  NFU en KNMG heeft de werkgroep, die bestaat uit achttien organisaties en verenigingen, het gehele traject geanalyseerd; van toelatingsselectie voor de studie geneeskunde tot het werken als geneeskundig specialist. Daarbij zijn acht problemen geselecteerd die als eerste moeten worden aangepakt, met voor elk vraagstuk een uitgewerkt actieplan.

Voorbeelden van plannen zijn bijvoorbeeld het aanbieden van korte stages in de extramurale vakgebieden, structurele financiering voor de vervolgopleidingen in de sociale geneeskunde en verbetering van de aantrekkelijkheid en beloning van de extramurale artsenberoepen. Reijneveld: ”We weten al langer dat meer aandacht voor extramurale vakken in de opleiding ook meer interesse voor die vakgebieden oplevert. Maar hoe organiseer je dat dit ook echt gebeurt? Met dit actieplan hopen we oplossingen aan te dragen voor dergelijke vraagstukken.”

De actieplannen zijn niet vrijblijvend. Er zijn verantwoordelijke partijen benoemd en er is een concrete planning gemaakt . De komende twee jaar zullen de actieplannen worden uitgevoerd.