Goede gesprekken over afbakening binnen psychische zorg voor volwassenen en jeugd

Wat zijn de vraagstukken waar je als huisarts mee te maken hebt bij patiënten met psychische klachten? Wat zijn de dilemma’s waar je tegenaan loopt in de zorg voor jongeren met psychische en psychosociale klachten? Wat heb je nodig om je rol goed te kunnen spelen én zodat anderen hun rol goed oppakken? Daarover zijn we als LHV in gesprek gegaan met groepen huisartsen.

De zorg voor patiënten met psychische klachten en voor jongeren die jeugdhulp nodig hebben, wordt enorm bemoeilijkt door de wachttijden in de ggz en de jeugdhulp. Dat is helaas niet nieuw en we zien daar ook nog weinig verbetering in optreden, ondanks de inzet op beide vlakken om die zorg beter te organiseren, vanuit die sectoren zelf en ons als huisartsenzorg.

Als huisarts heb je daarmee veel te maken, want patiënten die geen vervolghulp kunnen krijgen, blijven vaak bij jou als huisarts aankloppen en je wilt hen natuurlijk graag helpen, maar bent ook beperkt in je mogelijkheden en tijd.

Hoe leveren we goede zorg en trekken we onze grenzen?

Als LHV zetten we ons al jaren in om niet alleen verbetering van de wachtlijsten bij ggz en jeugdhulp te krijgen, maar tegelijkertijd ook om de rol van de huisarts te begrenzen en dat duidelijk te krijgen bij de andere partijen. In een focusgroep over ggz en een focusgroep over zorg voor jongeren zijn we met leden in gesprek gegaan over die begrenzing. Helpt de afbakening die we als LHV hebben vastgesteld? Hoe gaan we als huisartsen om met de dilemma’s die we tegenkomen? Hoe leveren we goede zorg voor deze patiëntengroepen, zonder dat we zelf overal verantwoordelijk voor worden gemaakt?

Het algemeen beeld was dat het belangrijk is dat de LHV uitdraagt wat onze grenzen als huisartsen zijn en dat de visie een handige kapstok is waar je als huisarts individueel en regionaal dan je handelen op kunt baseren. Zo kan het je helpen in het scherp houden van je eigen rol, het gesprek voeren met je POH-GGZ om te zorgen het takenpakket van de POH-GGZ ook beperkt blijft tot huisartsenzorg (ook op het gebied van jeugd) en kun je het gebruiken om duidelijk te maken richting andere aanbieders (ggz-aanbieder, gemeente, jeugdhulp) wat wel en niet bij jou als huisarts past en wat zij horen op te pakken.

In de dagelijkse praktijk blijft het wel lastig om die grenzen ook echt te bewaken, om nee te zeggen tegen patiënten omdat iets niet jouw zorgaanbod is. In de gesprekken deelden de huisartsen ervaringen met elkaar en zetten daarin elkaar ook aan het denken.

Dit soort gesprekken met leden zijn (naast peilingen en afstemming binnen onze afdelingen en in de landelijke ledenvergadering) belangrijke voeding voor ons als LHV in het formuleren van ons beleid. Het houdt ons scherp, geeft ons de kans om visies en standpunten voortdurend te toetsen en actualiseren en het levert ons praktijkvoorbeelden op die we bij politiek, beleidsmakers en andere zorgaanbieders kunnen aandragen om onze pleidooien te onderbouwen.

Meer informatie

• Visie op huisartsenzorg voor mensen met psychische problematiek
• Themapagina GGZ in de praktijk
• Aanbod huisartsgeneeskundige zorg
• Themapagina jeugd