Tweede Kamer steunt huisartsen op meerdere fronten

Vorige week werden in de Tweede Kamer vier moties ingediend over de huisartsenzorg. Deze week voegde de Tweede Kamer de daad bij het woord: een aantal belangrijke voorstellen voor de huisartsenzorg werd met een grote meerderheid aangenomen.

Steun voor oproep toekomstbestendige tarieven huisartsenzorg

Maar liefst 12 fracties in de Tweede Kamer steunden de motie van de PvdA/GL en SP waarin wordt geconstateerd dat de door de NZa vastgestelde tarieven niet toereikend zijn. Huisartsen hebben te maken met stijgende kosten, onder meer voor huisvesting en personeel. De Kamer concludeert dat de lage tarieven een extra drempel opwerpen voor nieuwe huisartsen om een eigen praktijk te starten en verzoekt de minister van VWS om in gesprek te gaan met de NZa over een andere vorm van tariefberekening voor de huisartsenzorg, waarbij niet alleen kosten uit het verleden, maar ook kosten door toekomstige ontwikkelingen (demografie, huisvesting etc) worden meegenomen.

Marjolein Tasche, voorzitter LHV: “Een mooie oproep waar we blij mee zijn. Wij vinden dat iedere Nederlander een eigen huisarts moet hebben en  daarbij hoort dat iedere patiënt in elke huisartsenpraktijk kan rekenen op het basisaanbod huisartsgeneeskundige zorg. Dan moet elke huisartsenpraktijk wel in staat zijn om dit basisaanbod te bieden. Dat is nu niet het geval. De systematiek van de NZa maakt dat huisartsenpraktijken nu extra aanbod bieden om extra inkomsten te genereren, zodat ze voldoende ruimte hebben om het basisaanbod te leveren. En die extra werkzaamheden zetten het basisaanbod (en dus de toegankelijkheid ervan) vervolgens weer onder druk.”

Breng oplossingsrichtingen financiering huisvesting huisartsen in kaart

Unaniem stemde de Tweede Kamer voor een motie van de PvdA/GL, NSC en CU waarin de minister van VWS wordt gevraagd in kaart te brengen welke mogelijkheden er zijn voor uitbreiding van het huidige Waarborgfonds Zorg, het opzetten van een afzonderlijk Waarborgfonds of voor de oprichting van een eigen fonds door de huisartsenzorg zelf om zodoende de knelpunten rondom financiering van huisvesting van huisartsen te verminderen. Uiterlijk halverwege 2025 ontvangt de Tweede Kamer deze informatie.

Ook de motie van de SP kreeg brede steun waarin het kabinet is gevraagd om uiterlijk bij de Voorjaarsnota 2025 met een Noodplan Huisartsenpraktijk te komen om huisartsen zo snel mogelijk te helpen aan betaalbare, voldoende en geschikte praktijkruimtes en hierover in overleg te treden met de Minister van Volkshuisvesting om dit te betrekken bij de 100.000 woningen die gebouwd gaan worden.

Marjolein Tasche: “De LHV is blij dat beide moties zijn aangenomen. Huisartsen zijn gebonden aan vaste tarieven en kunnen hun tarieven niet verhogen. Door hoge vastgoedprijzen, bouwkosten en huurprijzen is voorlopig geen uitzicht op verbetering. Eerder hebben wij gepleit om verschillende maatregelen te onderzoeken en in te voeren, o.a. uitbreiding van het Waarborgfonds Zorg (Wfz), zodat ook huisartsen gebruik kunnen maken van betere financieringsmogelijkheden. Uit gesprekken met het ministerie van VWS blijkt dat dit niet haalbaar is. Daarom is het goed dat allerlei mogelijke oplossingsrichtingen worden onderzocht die de Landelijke Werkgroep Huisvesting, waar de LHV onderdeel van is, goed kan gebruiken.”

Onderzoek vergoeding huisartsen levenseindegesprekken

Een meerderheid in de Tweede Kamer steunde de oproep van de SGP om ook voor huisartsen een vergoeding te regelen voor behandelwens- of levenseindegesprekken.  Omdat de meeste mensen thuis overlijden, zijn huisartsen nauw betrokken bij palliatieve zorg. Zij voeren dus geregeld gesprekken met hun patiënten over de wensen en verwachtingen rondom het levenseinde. In de medisch-specialistische zorg worden soortgelijke gesprekken in het kader van proactieve zorgplanning vanaf 2025 vergoed.

Marjolein Tasche: “Een hele mooie motie, waar wij volledig achterstaan. Er komt vanaf 2025 een NZa-betaaltitel in de Medisch Specialistische Zorg  voor het voeren van het gesprek proactieve zorgplanning of advance care planning (min of meer hetzelfde als een levenseindegesprek). Daarin bespreekt de arts met de patiënt de wensen en verwachtingen in het kader van een ernstige ziekte waar de verwachting is dat deze niet meer te genezen is, of bij kwetsbare ouderen.

Huisartsen voeren deze gesprekken met hun patiënten ook, maar voor hen is er nu nog  geen betaaltitel of mogelijkheid tot langer consult. Het zou heel mooi zijn als deze motie er voor zou kunnen zorgen dat deze mogelijkheid er wel komt.”