‘Duizenden inwoners zitten zonder huisarts’
Marieke Poley opende in 2018 met goede moed een nulpraktijk in Hendrik-Ido-Ambacht. Haar droom was uit te groeien tot een gezondheidscentrum in een nieuwbouw- of verbouwpand. Er zijn tenslotte duizenden patiënten zonder huisarts in het dorp. Drie jaar later is ze ‘tegen zoveel hoge muren’ opgelopen, dat ze de moed opgeeft. ‘Ik blijf noodgedwongen kleiner dan ik wil.’
Type praktijk: solopraktijk, begonnen als nulpraktijk)
Gevestigd in: Hendrik-Ido-Ambacht
Aantal huisartsen: 1, soms aangevuld met een waarnemend huisarts
Aantal medewerkers: 5
Aantal patiënten: 2050
Huidige huisvesting: op een ‘medisch plein’, nieuwbouw, maar niet geschikt voor huisartsenzorg
Oppervlakte: ongeveer 100 m2 (inclusief gemeenschappelijke ruimtes)
Huisvestingsproblematiek sinds: praktijkstart in 2018
Waar loop je tegenaan?
‘Toen ik mijn praktijk in 2018 opende in Hendrik-Ido-Ambacht, hadden zo’n 3000 inwoners geen huisarts. Ruim 2000 daarvan zitten nu in mijn praktijk en dagelijks krijgen we tien tot vijftien verzoeken van nieuwe patiënten. Met de hoeveelheid nieuwbouw die komende tijd wordt opgeleverd, zitten volgend jaar ongeveer 6000 inwoners van de gemeente zonder huisarts in Hendrik-Ido-Ambacht.
Mijn droom was om korte tijd op mijn huidige locatie te zitten en in een paar jaar een gezondheidscentrum te realiseren met drie huisartsenpraktijken en diverse andere zorgverleners. Natuurlijk moet je die andere huisartsen dan nog wel weten te vinden, maar zolang er geen plek voor ze is, komen ze zeker niet. Mijn eigen praktijk zit weliswaar op een ‘medisch plein’, maar het pand is niet geschikt voor huisartsenzorg. Ik moet door de wachtkamer heen als ik naar de wc ga en als we werkoverleg hebben, kunnen patiënten ons zien zitten. Verbouwen is niet goed mogelijk.’
Wat heb je tot nu toe ondernomen?
‘Vanaf het moment dat ik de praktijk opende, ben ik op zoek gegaan naar een andere locatie. Bij voorkeur voor een gezondheidscentrum, maar desnoods alleen voor mijn praktijk. Beide lukt niet. Ik heb met fysiotherapeuten een locatieonderzoek laten doen, heb vrijkomende panden van bijvoorbeeld politie en Rabobank bekeken, heb drie makelaars ingeschakeld. Totnogtoe allemaal zonder resultaat. Geschikte verbouwlocaties zijn er niet en nieuwbouw is onbetaalbaar.
De gemeente vindt dat de zorgverzekeraar maar moet zorgen dat iedereen een huisarts heeft en de zorgverzekeraar vindt dat de gemeente maar een locatie moet leveren. Ze blijven naar elkaar wijzen, zélfs als ze samen aan tafel zitten. Vervolgens wijzen ze samen naar mij. Ondertussen vindt de bank bijvoorbeeld fysiotherapie riskant voor huisvestingsfinanciering en is financiering op de groei al helemaal onmogelijk.’
Wat heb je nodig om de huisvestingsprobleem op te lossen en van wie?
‘In de kern gaat het erom dat andere partijen het huisvestingsprobleem bij de huisarts neerleggen. Ik héb natuurlijk helemaal geen probleem; mijn praktijk loopt prima en ik heb zeker in coronatijd wel iets anders te doen. Ik zie wel dat duizenden inwoners geen huisarts hebben en soms een halfuur rijden naar hun oude huisarts. Ik wil best medeverantwoordelijkheid nemen voor de huisvestingsproblematiek, maar dan wel in gezamenlijkheid.
Overheid en zorgverzekeraar moeten zorgen voor betere financiering van de huisvesting van huisartsenzorg en de gemeente moet bereid zijn ruimte vrij te houden voor een zorgvoorziening, ook al brengt die minder op dan woningen. Die tien tot vijftien mensen die ons dagelijks bellen voor een plek in de praktijk, vragen we altijd om vervolgens de gemeente en de zorgverzekeraar te bellen, zodat daar de urgentie duidelijk wordt. De gemeente heeft ons inmiddels gevraagd daarmee te stoppen.
Eigenlijk zou er een garantiefonds moeten komen om de zorg makkelijker te kunnen financieren, bijvoorbeeld om nieuwbouw af te lossen in veertig jaar in plaats van de huidige twintig jaar.’
Hoe kijk je naar de toekomst?
‘Ik loop tegen zoveel hoge muren op, dat ik moegestreden ben. Ik denk dat ik mijn droom moet bijstellen. Geen modern en dynamisch gezondheidscentrum waarin alle partijen samenwerken rond de patiënt, maar een solopraktijk op een niet ideale locatie. Ik blijf noodgedwongen kleiner dan ik wil. Voor mijzelf is dat nog niet zo erg, maar het probleem wordt er natuurlijk op geen enkele manier mee opgelost. Duizenden mensen in de gemeente zitten volgend jaar zonder huisarts. Dat probleem zit muurvast.’
Dit doet de LHV
We brengen in kaart hoe groot het huisvestingsprobleem landelijk en regionaal is. Hiervoor hebben we in juli/augustus 2021 interviews gehouden, gevolgd door een landelijke enquête in september 2021. De landelijke resultaten gebruiken we voor de gesprekken met partijen die een rol hebben in het zorgen voor toekomstbestendige en betaalbare huisvesting. De regionale uitkomsten geven de regio’s en de huidige LHV-huisartsenkringen handvatten voor de lokale aanpak.