Het hometeam in Amsterdam

In het hometeam draagt huisarts David Koetsier casussen aan van patiënten die hij niet verder kan helpen. Korte lijnen, verschillende perspectieven en waar nodig geeft de huisarts een duwtje in de rug van de patiënt.

Wat is jullie oplossing?

“Niet alle vragen die bij ons op tafel komen, horen bij een huisarts thuis. De oorzaak van een klacht ligt soms op een ander vlak. Vaak het sociaal domein. Om een patiënt met zo’n klacht verder te kunnen helpen, heb je goede samenwerking nodig.

De drie huisartsenpraktijken in onze wijk werken al een aantal jaren met het ‘hometeam’. Dat begon als een pilot vanuit het AMC, waarbij kwetsbare, eenzame ouderen preventief in beeld werden gebracht. Toen de pilot voorbij was, zijn we er zelf mee doorgegaan omdat het zo goed werkte.

Het hometeam bestaat uit huisartsen, onder wie ik zelf, en daarnaast uit een wijkverpleegkundige, een maatschappelijk werker, een casemanager dementie, een coach van Welzijn op recept en een coördinator van Stichting Mee, voor mensen met een beperking. 

Wij als huisartsen dragen casussen aan van patiënten die wij niet echt kunnen helpen. Oudere patiënten die eenzaam zijn of vastlopen, bijvoorbeeld vanwege alcohol, een moeilijke persoonlijkheidsstructuur of verlies van een partner. Dan kijken we als team wat er mogelijk is om die mensen op te vangen. Ik heb zelf bijvoorbeeld geen verstand van Wmo-regelingen, maar in het team zitten wel mensen die daar alles van weten. Het helpt enorm als er vanuit verschillende perspectieven naar een probleem wordt gekeken.”

Het hometeam is de verbinding met het sociale domein

Wat levert die oplossing op?

“Het belangrijkste is dat de patiënt sneller de juiste zorg krijgt op de juiste plek. De lijnen zijn kort. Zonder het hometeam zou ik blijven worstelen met patiënten die ikzelf niet verder kan helpen. Vaak wordt afgesproken dat er iemand bij de patiënt langs gaat. Als het nodig is, leg ik de verbinding, omdat ik een vertrouwensband heb met de patiënt. Ik kan een patiënt net een duwtje geven om zich door andere hulpverleners of mensen te laten helpen.

We houden het overleg 1 keer per maand en het duurt maar een uur. We bespreken per keer ongeveer 10 patiënten. Er zijn twee dingen die ook helpen om het hometeam tot een succes te maken. Het eerste is dat we een voorzitter en een notulist van buitenaf hebben, waardoor de organisatie van het overleg niet bij ons ligt. Dat ontlast heel erg. En het tweede punt is dat wij als huisartsen vacatiegeld krijgen. We worden dus gecompenseerd voor onze aanwezigheid.”

Zijn er uitdagingen of dingen die beter kunnen?

“Er zijn wel eens problemen met andere organisaties of zorgverleners. Het lukt dan bijvoorbeeld niet om een ouderenpsychiater of andere zorgverlener te bereiken. Als we merken dat dit een structureel probleem is, nodigen we zo’n organisatie uit om het te bespreken. Doordat mensen elkaar leren kennen, blijkt het daarna vaak makkelijker om contact te leggen. Dankzij het hometeam weten mensen elkaar beter te vinden.”

Is dit een structurele oplossing, ook financieel?

“Onze inzet voor het hometeam wordt op dit moment gefinancierd vanuit het Amsterdams Achterstands Ondersteuningsfonds. Maar zodra dit soort samenwerkingsverbanden onder O&I valt, zal het fonds ermee stoppen. Wij vinden dat er hoe dan ook structurele financiering nodig is. Wij steken er als zorgverleners tijd in, maar het bespaart de samenleving per saldo kosten, doordat mensen sneller geholpen worden op de juiste plek.”

Vanuit de LHV

Samenwerkingsafspraken

• Achterstandsfondsen bieden de mogelijkheid om samenwerkingsafspraken te maken ten behoeve van de patiënten in de ‘achterstandswijk’: www.achterstandsfondsen.nl 
• Samenwerkingsafspraken met andere hulpverleners en het sociaal wijkteam vergen regionale en lokale ondersteuning. Zoek voor uw praktijk goed uit welk samenwerkingsverband u daarbij kan ondersteunen. Denkt u ook aan de tijd die u als huisarts hieraan kunt besteden en de financiële dekking van die tijdsinvestering.